İnsanlar olarak daima dişlerimizi fırçalamak zorunda olsak da, hayvan dostlarımız ekseriyetle diş meseleleriyle karşılaşmıyor. Bu durum birinci bakışta insanların tuhaf bir zayıflığı üzere gözükebilir, lakin aslında çağdaş hayatın bir yan tesiri olduğunu söyleyebiliriz.
Dişlerimizi fırçalama gerekliliği, temel olarak beslenme biçimimizle ilgili bir sıkıntıdır. Dişlerin zayıflamasının ve çürümesinin en büyük sebebi, beslenme biçimidir. Günümüzde, beşerler olarak diyetimizin çok büyük bir kısmı, pek doğal olmayan bir formda karbonhidrat tabanlıdır. Bilhassa yabanî tabiattaki başka hayvanlar ise daha doğal, kendini temizleyen diyetlere sahiptir. Tıpkı durum Avrupa’daki birçok evcil hayvan için de geçerlidir. Lakin hayvan dostlarımız işlenmiş besinlere geçtiklerinde, onların da dişleri vakit içerisinde zayıflayabilir ve bizlere benzeri bir ilgiye gereksinim duyabilir.
Ancak hayvanların dişleri için en büyük tehlike, ekseriyetle dişlerin zayıflamasından fazla hasar almasından kaynaklanır. Avlanırken alınan darbeler, yanlışla ısırılan tehlikeli bir cisim ve gibisi travmalar dişlerin hasar almasına sebep olabilir. Bu hasarlar, dişin kırılmasına yahut çatlamasına sebep olabilir.
Ayrıca, dişleri fırçalamanın zayıflamalarını büsbütün durdurmadığını da belirtmekte yarar var. Diyetimiz bu zayıflamayı ve çürümeyi durdurabilir, lakin çoğunlukla işlenmiş karbonhidratlar tükettiğimizden ötürü, dişlerimiz ömrümüz boyunca zayıflamaya devam eder. Çağdaş hayvanat bahçelerinin birden fazla, hayvanlar için doğal besinleri kullanmaya dikkat ettiğinden ve âlâ bir bakım sağladığından ötürü diş çürümeleri enderdir. Yeniden de, çok işlenmiş besinlerle beslenen yahut doğal hayat alanlarında bulunmayan besinler tüketen hayvanlarda çürüme görülebilir.
