İşte Soni’nin anlattıkları:
“HERŞEYİN BOŞ OLDUĞUNU ANLIYORSUNUZ”
“Daha evvel hiç yaşamadığım bir acı yaşadım. Nitekim hiç beklemediğiniz anda yaşadığınız bir olay ve ömür uzunluğu unutamayacağınız bir durum. Zelzele anında dünyanın sonu bu dedim. Yanımda insanların öldüğünü gördüm, travma geçirdim. Tüm hayatın pamuk ipliğine bağlı olduğunu artık daha âlâ anlıyorum. Bu anlarda herşeyin boş olduğunu anlıyorsunuz. Herşeyin gerçek olması dışında Netflix sineması üzere bir olayın içindeydik.”
“BİNA ÇÖKMEDEN DIŞARI ÇIKACAK KADAR ŞANSLIYDIK”
“Maç oynadık, maçtan sonra meskene gittim, kuzenlerimle oturuyordum ve Play Station oynuyorduk. Sabaha karşı 4-5 civarlarında yer sallanmaya başladı. O sırada kuzenlerime sakin olmasını söyledim. Tavan ve duvarlar üzerime yıkılmaya başlayınca merdivene yanlışsız koşmaya başladık. Pasaportlarımızı ve telefonlarımızı alacak vaktimiz vardı. Bunu düşünecek vaktim nasıl oldu bilemiyorum. Herşey çökmeden binadan çıkacak kadar şanslıydık. Bir hafta evvel bu türlü birşey yaşayacağımı söyleseydiniz size imkansız olduğunu söylerdim”
“PENCEREDEN ATLAMAK İSTEDİM FAKAT 7. KATTAYDIK”
“Resmen dünyanın sallandığını hissettim. Dışarıda da kuvvetli bir rüzgar olmalı diye düşündüm. Sarsıntıların güçlü olduğunu ve yerin ikiye ayrılmaya başladığını görünce bunu önemli bir olay olduğunu gördüm. Birinci evvel pencereden atlamak istedim ancak 7. katta olduğumuzu hatırlayınca ayağımı kırarım ve bir daha futbol oynayamayacağım aklıma geldi. Bu yüzden merdivenlere yöneldim”
“BİNA ÜZERİMİZE YIKILIYORDU”
“Yanında insanların öldüğünü görünce sıranın sana geleceğini düşünüyor insan. Bina üzerimize yıkılıyordu hakikaten şanslıydık zira çökmeden biraz evvel oradan çıkabildik. Kendi kendime kentten çıkmayı başarabilirsek bunu sağlayacağına inandım. Yer her an kırılabilir diye düşünürken kırıldı, dünyanın derinliklerinde ne olduğunu daima düşünürdüm ve gördüm! Her yer siyah, aşağıda hiçbir şey yok. Ne olduğunu bilmiyorum ancak her yer simsiyahtı”
“SABAH NAMAZINI BEKLEMEK HAYATIMI KURTARDI”
“Ben bir Müslümanım ve çok dindarım. Beni kurtaran, günün birinci namazını kılmak için sabah 6:40’a kadar beklemek istemem oldu. Bu yüzden uyuyamadım. şayet uyusaydım meskendeki herşeyin nasıl yerle bir olduğunu görseydim muhakkak öleceğimi söyleyebilirim. Düşünsenize, 17 katlı bir binadasınız ve düşen taşlar çok büyük. Uyusaydım sanırım ölecektim”
“HERŞEYİMİZİ ORADA BIRAKARAK İSTANBUL’A GELDİK”
“Deprem olduktan sonra bir an evvel tesislere gitmek için otomobile bindim. Oyuncuların hepsi oraya gelmeye çalıştı. Oturup konuşurken birşeyler yerken bile yer sallanmaya devam ediyordu. 10 dakikada bir büyük sarsıntılar oldu. Orada iki gün yemek yiyemedik, yalnızca suyumuz vardı. Yakınımızda olan bayan ve çocuklar yemek yesin su içebilsin diye onlara taşıdık. Sonra bizi almak için bir uçak geldi, herşeyimizi orada bıraktık. Kıymetli olan inançta olmaktı, eşyalar yalnızca gösterişten ibaret”
“ANNEM FUTBOLU DUYMAK DAHİ İSTEMİYOR”
“Kuzenlerimle bana uzun mühlet kimse ulaşamadı. Ben annemin tek çocuğuyum, annem travma geçirdi ve artık futbol duymak istemiyor. Yanında kalmamı istiyor ancak hürmet duymam gereken bir kontratım var”
“ATSU’YLA SON KONUŞAN KİŞİ BENİM”
“Olay olmadan evvel Christian Atsu’yla telefonda görüşüyordum. Pazar günü bir frikik golü atmıştı, ona düzgün oynadığını söyleyerek maçını beğendiğimi söyledim. Birlikte oynayabilmek için bir an evvel vaktin geçmesini istediğimi söyledim. Onunla son konuşmam olduğunu bilmiyordum. Katiyen onunla telefonda son konuşan kişi benim. Bana arkadaşımın ölmüş olabileceği söylendi, bu bile insanı çıldırtmaya kâfi. Umarım onu sağ salim buluruz. Her gün Atsu için dua ediyorum. Atsu’nun bulunduğuna dair çıkan haberler palavra. Bulunduysa neden bizimle birlikte uçakta değildi. Umarım onu buluruz”
“DÜNYANIN HER YERİNDE OLABİLİR”
“Asla inançta değiliz. İstanbul’a gelince biraz rahatladım fakat bunun olmayacağı bir yer yok. Fransa’da Çin’de İngiltere’de heryerde sarsıntı olabilir ve asla hiçbir yerde inançta değiliz”
“UYUYAMIYORUM, DAİMA SARSINTI OLUYOR ÜZERE HİSSEDİYORUM”
“Hala şoktayız, uyuyamıyorum. Otururken daima yer sallanıyor üzere hissediyorum. Etrafımdakilere soruyorum, hayır zelzele olmuyor diyorlar. Bu büyük bir travma. Hayattaki küçük anlarımızın bile tadını çıkarmamız gerekiyor.”
“BİR YANDAN İNSANLARI KURTARMAYA ÇALIŞTIK”
“Biz çıktıktan sonra elimizden gelen yardımı insanları kurtarmak için yaptık. Çocuklarıyla konutlarına şahıslı kalan beşerler gördüm. Taş blokları kaldırmaya çalıştık lakin ne kadar kaldırmaya çalışsak da başaramadık. Çocukları, bayanları ve yaşlıları kurtarmaya çalıştık. İlah sayesinde kurtarmayı başardıklarımız da oldu. Artık buradan daima sarsıntı bölgesine maddi yardım yapıyoruz. Zira orada insanların hiçbir şeyi olmadığını biliyoruz”
“OTURUP DÜŞÜNECEĞİM”
“Şimdilik İstanbul’ta 2 hafta kadar daha kalmayı düşünüyorum. Hükümet ve Futbol Federasyonu nasıl karar verecek bekleyip göreceğiz. Oturup mesleğim ve geleceğim hakkında düşüneceğim”
