DEPREMİN akabinde Hatay’dan Antalya’daki huzurevine getirilenlerin kimileri geride bıraktıkları yakınları, aileleri, çocukları için tedirginlik yaşıyor. 7 çocuğu ve 12 torununu geride bırakan ve onların yaralı fotoğraflarına bakıp gözyaşı döken Ayşe Usangaç (68), “Hala oradalar, içim rahat değil. Görmeyince rahat edemiyorum, anayım ben. Bana fotoğraf attılar biraz rahatladım ancak hayır rahat değilim. Kızım neredesiniz meskeniniz yok diyorum, pazar yeri var oraya gidip bir battaniye bir yorgan orada yatıyorlar. Ben burada sıcak yerde nasıl durayım? Nasıl oturayım? Ben bir anayım. Ben yaşadım fakat çocuklarım genç daha” dedi.
Türkiye’yi sarsan 2 büyük sarsıntının akabinde meyyit ve yaralı sayısı her geçen gün yükselirken on binlerce kişi de konutunu kaybedip sokakta kaldı. Sarsıntısı vuran alanlardan birisi de yaşlı ve engellilerin yaşadığı huzurevleri ile rehabilitasyon merkezleri oldu. Buralarda kalan yaşlılar, farklı vilayetlere sevk edildi.
Hatay’daki huzurevinden çıkarılan 47 yaşlı ile engelliler Antalya Huzurevi Yaşlı Bakım ve Rehabilitasyon Merkezi’ne getirildi. Burada yaşadıkları berbat anları bir nebze olsun unutmaya çalışıyorlar. Lakin kimileri geride bıraktıkları aileleri, yakınları, çocukları için gözyaşı döküyor. Onlardan birisi de 7 çocuğu ve 12 torununu geride bırakan Ayşe Usangaç.KANITLAMAK İÇİN ATTIRahatsızlığı sebebiyle tek başına hareket edemeyen ve sarsıntının akabinde zahmetle binadan indirilen Usangaç, zelzelenin büyük yıkıma yol açtığı Hatay’da bulunan çocuklarıyla zahmetle görüşebiliyor. Yaralı olan kızı Fatma’nın düzgün olduğunu annesine kanıtlamak için attığı fotoğrafına bakan Usangaç, “Çocuklarımın yanında olsaydım” diye gözyaşı döküyor.SADECE CEP TELEFONUNU ALDIDeprem anında ne olduğunu anlayamadığını söyleyen Ayşe Usangaç, “Deprem olduğunu anlayınca sandalyenin altına geçtim. Bir mühlet sandalyenin altında kaldım. Oradan çıktım bir eşya alamadım. Yalnızca çocuklarımı ararım diye telefon aldım yanıma. Yağmur yağıyordu, yağmurun altında sağ olsun bir adam, otomobilin bagajına koydu bizi. Bagajda bir müddet kaldık. Oradan bizi inançlı bir yere aldılar, bir müddet orada kaldık” dedi.’BEN SICAK YERDE NASIL DURAYIM’Çocuklarını görmeyince içinin rahat etmediğini söyleyen Usangaç, “Çocuklarımla konuştum ‘benim konutumun çatısı yok’ diyor birisi. Birinin de meskeni dağa yakındı, kaya kesimi düşmüş. Yüzü gözü parçalanmış. 6 çocuk var, hepsi yaralı. Hayat bitmiş, konuşuyoruz ancak hala oradalar içim rahat değil. Görmeyince rahat edemiyorum anayım ben. Bana fotoğraf attılar biraz rahatladım lakin hayır rahat değilim. Kızım neredesiniz konutunuz yok diyorum, pazar yeri var oraya gidip bir battaniye bir yorgan orada yatıyorlar. Ben burada sıcak yerde nasıl durayım? Nasıl oturayım? Ben bir anayım. Ben yaşadım lakin çocuklarım genç daha. Çocuklarım Antakya’da ben buradayım” diye konuştu.’HANGİ ÇOCUĞUMA YANAYIM’Çocuklarına zahmetle ulaşabildiğini belirten Ayşe Usangaç, “Oğluma huzurevinden çıkıp yanınıza geleyim, dedim. ‘Ana yürüyemiyorsun. Ben sana mı bakayım, kız kardeşime, ablama mı bakayım. Sen orada inançta ol biz başımızın dermanına bakarız’ dedi. Ben hangi çocuğuma yanayım? Hangisini arayayım? Ulaşamıyorum bazen başkasına soruyorum elektrik verilmiyor diyor. Gidip bir otomobilde telefonlarını şarj ediyorlar o denli konuşabiliyoruz. Birinin var birinin yok telefonu. Ulaşım çok zor” dedi.’YANIMDA OLSUNLAR İSTERDİM’
Bir yakınlarının cenazesini hala bulamadıklarını söyleyen Usangaç, “Elimden bir şey gelmiyor. Ne diyeyim? Buraya gelmelerini isterdim. Gözümün önünde olsunlar şurada yatsınlar isterlerse. Yanlarında kalayım, kaygılarına ortak olayım. Ekmek paraları yoksa ekmek götüreyim. Bana şurada bir ekmek veriyorlarsa yarısını onlara vereyim. O denli isterim lakin elimden bir şey gelmiyor” diye konuştu.
